بادِ مخالف

بی معنی ترین لحظه هارو دارم می گذرونم.

صبح شروع کردم به لیست کردن چیزایی که تو سرم می چرخه که شدن کلاف درهم پیچیده.متاسفانه هر چی تو باز کردن این کلاف پیچیده جلوتر می رفتم انگیزم برای ادامه کمتر میشد.وقتی نوشته میشدن از خودم میپرسیدم که چی بشه؟ چرا؟ به چه درد میخوره؟ حالا که چی؟ انجام دادن یا ندادنش چی به زندگیم یا زندگیه بقیه میده؟ چه اهمیتی داره؟ و صدتا سوال چرت دیگه که جوابشون از سوالشون مزخرفتر بود.

نمی دونم شاید زمان مناسبی رو واسه انجامش انتخاب نکرده بودم.!!

به هر حال زود از لیست کردن خسته شدم و زیرشون یه خط کشیدم که ینی تمام.تمامِ تمام.فعلن تمام.تا باد بیادُ بازم انگیزه بپاشه تو زندگیم! 

آخه انگیزه های من با باد میان.با بادم میرن.متاسفانه موندگار نیستن.قاپیدنی ان! و اگه مثه من آدمِ کم حوصله و بی صبری باشی قاپیدنشونم سخت میشه.

+الان جز سلامتیه آدمایی که بودنشون تو زندگیم مهمه هیچ چیز دیگه ای واسم اهمیت نداره.